ماه آشتی.....
چشم‌ها روزه‌اند تا بیاموزند جز به سمت روشن ملکوت ننگرند....
لب‌ها روزه‌اند تا بیاموزند جز سخن دوست و برای دوست نگویند....
گوش‌ها روزه‌اند تا شنیدن صدای دوست و نشنیدن از غیر او را تمرین کنند...
دست‌ها روزه‌اند تا جز به امید حضرتش گشوده نشوند و گره‌گشایی را به تمرین بنشینند...
و در یک کلام جان‌ها روزه‌اند تا به خود فرصتی دوباره برای آشتی با معبود بی‌همتا ارزانی کنند...
آرام‌آرام صدای قدم‌های بهترین ماه خدا، "شهرُ الرمضان"، به گوش جان عاشقان می‌رسد...
رمضان همواره یادآور سحرهای آشتی، مناجات‌های بی‌پیرایه، انتظار افطار و قبولی روزه ها، ابوحمزه‌ها، شب‌های قدر و بازگشت مسیر اشتباهِ طولانی یک ساله در یک شب است....
انگار همه دنیا در رمضان بوی تازگی می‌گیرد، بوی امید، بوی شادمانی و سرور.
رمضان فصل خانه تکانی است. خانه تکانی دل‌های زنگار گرفته از گناه و بی‌توجهی در طول سال.
خانه تکانی تمام وجود از کدورت گناهان و خانه‌تکانی روح از سنگینی‌های دنیوی.
رمضان ماه معامله است، معامله‌ای که هر دو طرف آن فقط سود است...
معامله با خدا؛ معامله بدی با خوبی، گناه با بخشش، اضطراب با آرامش و دنیا با خدا....
و دعای آخر: پروردگارا؛ هوای دل ما، مردمان شهر ما و جان‌های ما را در این ماه ، پاک و مطهر کن تا پذیرای میهمانی باشیم که سال‌هاست همه مشتاقان منتظر اویند.
به امید آنکه یکی از افطارها میزبان روزه‌دار واقعی عالم باشیم.
اللّهم عجّل لولیک الفَرج
تنظیم و نگارش: معصومه رحیمی
چهارشنبه ۲۸ تير ۱۳۹۱
