حج هنوز تمام نشده است، هنوز دو رکعت نماز ولایت مانده است...
جانهای حاجیان از حج برگشته، لبریز از استشمام عطر خانه خدا و دلشان لبریز از شوق و گردیدن به گرد خانه دوست بود..
اما انگار هنوز چیزی کم بود....
انگار باید مژده ای می رسید...
باید رسالتی کامل می شود....
هنوز نگاهشان به سوی افق خیره مانده بود تا نوری بتابد و در فراسوی افق و در پرتو روشنای آن، غبار سفر از جان و روحشان برباید....
بهترین بندگان خدا که حالا برای آخرین بار حج به جا آورده بود، مورد خطاب فرشته ی وحی قرار
می گیرد:
«ای محمد (ص)، وصی و جانشین بعد از خودت را معرفی کن و اگر چنین نکنی، رسالتت را ناتمام گذارده ای.»
... و بلندایی ساختند از جهاز اشتران.
و رفته ها برگشتند و نیامده ها رسیدند و همه در «غدیر» جمع شدند.
تا بر بلندای غدیر، بلندترین نام تاریخ را به گوش زمان برسانند. نام عالی علی (ع) را.
و خداوند علی (ع) را ولی ما و همه آنهایی قرار داد که گل وجودشان با محبت زهرا (س) سرشته شده است. و ما را تا ابد شکرگزار نعمت ولایت علی ابن ابی طالب قرار داد.
آری؛ غدیر نشانه تداوم نبوت است. مقدمه آن رسالت و نتیجه آن امامت است.
