مایه مباهات زمین و زمان، سروری تو افتخار ماست

امروز زمان واسپاری امانت بزرگ رسالت امامت و رهبری امت است. زمان فرمانروایی دردانه نرجس خاتون فرا رسیده است.

به رسم ادب و از سر ارادت و به امید گوشه چشمی از نگاه آسمانی مولایمان این امانتداری را به وی تبریک می‌گوئیم...

مولا امروز خاطراتش را مرور می‌کند... از ابتدای بعثت رسول ا... (ص)... چقدر شبیه جدش محمد «ص» است... قرار است بیاید و احیا کننده دین محمد (ص) باشد...

یاد قدم‌های اول محمد امین(ص) بر دل کوه حرا می‌افتد. همان زمانی که فقط خدیجه (س) یاور محمد (ص) و آئینش بود و علی (ع) و فاطمه (س) و رنج‌هایی که این خانواده برای رویش اسلام کشیدند.

نام علی (ع)، مهدی (عج) را یاد کوفه، نخلستان، مسجد، چاه، غربت و فاطمه (س) می‌اندازد و نام فاطمه (س) یادآور کوچه‌های مدینه، فدک، محسن و یاس چیده شده است و حسن (ع) و حسین (ع) و فدیناه بذبح عظیم....

و امتداد این خاندان، سراسر نور و روشنایی و هدایت است تا مهدی (عج). 

چقدر این رسالت سنگین است تحمل این همه درد، به امید اینکه روزی منتقمی از جنس علویون خواهد آمد و انتقام همه ظلم‌هایی را که ناروا بر این خاندان و همه مظلومان عالم روا شده، خواهد ستاند. و امروز مهدی (عج) وامدار این رسالت بزرگ است. همان منتقمی که در گوشه و کنار جهان، همه ی مظلومان عالم و روشن ضمیران، منتظرند تا رخ بنماید و جلوه واقعی حیات طیبه را نشان دهد و جهان رنگ زیبایی و صلح به خود ببیند.

همانی که قرار است بیاید تا برپاکننده عدل و داد باشد و احکام تعطیل شده دین خدا را احیا کند...

اللهم عجل لولیک الفرج

تنظیم و نگارش:معصومه رحیمی