عشق محمد(ص) بس است و آل محمد(ص)

کودکی تنها درسرزمینی که سراسرش را ظلم و جهل تاریکی فراگرفته بود. قدم به دنیا گذارد و در فضای خشک و بیابانی عربستان نفس کشید و رشد کرد و از معارف الهی از زبان عبدالمطلب و آمنه بهره گرفت و به روزهای جوانی رسید. در اوج جوانی و زیبایی و غرور فقط بندگی کرد. بندگی کسی که تمام عالم بنده¬ی اویند، یکتای واحد و این بندگی او را به اوج رساند. محمد امین مبعوث شد. مبعوث شد تا عارفانه زیستن، صادقانه به دیگران پیوستن و عاشقانه رفتن را به عنوان اضلاع کمال به همه عصرها و نسل ها بیاموزد. گردش ایام، همزمانی سالروز میلاد سراسر نور و رحمت محمد مصطفی(ص) سرور ملائک، میلاد ششمین اختر آسمان امامت و ولایت موسس مذهب جعفری را نوید می دهد. خورشید که بتابد همه جا روشن می شود. همه از نور وجودش و عطر وجودش او را می شناسند و می دانند از نسل محمد(ص) است. کلامش چون او روح افزا و عزت بخش شیعه در جهان است، همچون علی ابن ابی طالب(ع). احیا کننده رفتار و سیره ی جدش رسول خدا بود . همیشه خنده رو . با یتیمان مهربان و اهل علم و عمل و صادق آل محمد(ص). و امروز ما افتخار این را داریم که خود را منصوب به این هر دو بدانیم. منصوب به نور محمد مصطفی(ص) و نور ششم از سلاله ی این دوازده نور خاموش ناشدنی ، جعفرابن محمد بن صادق(ع). میلادشان مبارک