بانوی خورشید های دربند...
نیمه رجب که می رسد زمان ما را با خود می برد. می برد به وسعت تاریخ و به یاد عظمت نام بانو می اندازدمان.
همیشه با شنیدن نام "زینب(س)" عاشورا برایمان مرور می شود و یاد بزرگ بانویی می افتیم که صبر را شرمنده ی حضور خویش کرد.
زینب (س) همان کسی است که وارث عصمت زهرا (س) و صلابت کلام حیدر(ع) بود.
او که در صحنه عاشورا پناه برادر و سرپناه بچه های برادر بود.
بزرگ بانویی که در اسارت عزت را دوباره معنا کرد و اسلام را دوباره عزیز کرد و خون برادر را احیا کرد و پیام رسان نهضت سرخ عاشورا شد.
امید که با دعای بانو ، هرروزمان رسالتی باشد ماندگار که ثبت می شود بر جریده ی عالم .
تنظیم و نگارش: معصومه رحیمی
يكشنبه ۰۵ خرداد ۱۳۹۲
