زبور آل محمد(ص)
سالروز تولدش بهانه ای است برای تفکر و تعمق در اینکه گوشه ای بنشینیم و ببینیم چقدر ظرف وجودمان پذیرای معارف الهی بوده است؟
چقدر توانسته ایم به عنوان شیعه مسئول امانتداری این رسالت عظیم، یعنی مسلمانی خویش باشیم؟
در فهم معارف دین تا کجا پیش رفته ایم و آیا اصلا برای فهمیدنش تلاشی نموده ایم؟
تا به حال چند بار صحیفه را گشوده ایم و دل به مناجات هایش سپرده ایم؟
آیا می دانیم امام سجاد(ع) برای چه مناسبت ها و مناسکی چه دعاهایی دارند؟
تا به حال چند بار مناجات بنده و معبود را از زبان امام چهارم زمزمه کرده ایم؟ چندبار در حالت سختی و ناراحتی صحیفه را گشوده ایم و از معارفش بهره گرفته ایم؟
به راستی ما کجای جاده زندگی ایستاده ایم و به کدامین سو می رویم؟
آیا سالروز میلاد حسین ابن علی(ع) بهانه خوبی برای پرداختن به این سوالات نیست؟
هرچه باشد همه ی اهل بیت آمدند تا خدایی شدن ما را به نظاره بنشینند و ما را در این مسیر رهنمون باشند . باشد که با تفکر، راهمان پرنور، مسیرمان روشن وقلبمان خدایی شود.
