میهمان نوازی معبود...

آرام آرام کوچه پس کوچه های شهر بوی مهربانی می گیرد و صدای ملائکی که درهای بهشت را روی مان می گشایند، به گوش جان می رسد.

گوش های شهر، آماده شنیدن مناجات های سحری عاشقانی می شود که نجوای" اللهم رب الشهر الرمضان " را سر می دهند.

صدای بال های ملائکی می آید که عطر یاس و اطلسی را در فضای شهر می پراکنند و آمدن بهترن ماه خدا را نوید می دهند همان ماهی که روزها و شبهایش برترین است و سحرهایش بهترین بهانه برای آسمانی شدن.

همان ماهی که حامل نزول پیام معشوق است. این کلام راستین همیشه استوار.

نرم نرمک دلها باید یاد بگیرند تا جز برای معشوق نتپند...

چشمها باید بیاموزند جز به سمت روشنای ملکوت ننگرند و جز عظمت معبود نبینند و جز از آستان رفیع او چشمداشتی نداشته باشند.

گوشها باید روزه باشند تا فراگیرند نجوایی جز نجوای دوست نشنوند.

و لبها باید زمزمه گری را بیاموزند تا زیارتگاه فرشتگان باشند.

و قلبها، این خانه های آسمانی، در کنار همه اعضا و جوارح باید روزه دار حریم حرم جان باشند تا پالایشی عمیق از جنس نور و ملکوت را تجربه کنند و لایق میهمانی این ماه عظیم شوند.

و محل هبوط ملائک. تا بتوانند به منزلت برسند... به قدر... تا درک کنند شبی به وسعت قدر را. تا تقدیری رقم بخورد برایشان در سایه بندگی معبود بی همتا برای یکسال.

منتظران رمضان، طلوع سپیده دلدادگی تان مبارک.

تهیه و تنظیم: معصومه رحیمی