یتیمی عالم ...

امشب در کوفه  کاسه و شیر  همزاد هم شده اند...

همه ی یتیمان کوفه سهم شیر خود را آورده اند تا در کاسه های کوچکی که از جنس نور است  به پدر آسمانی شان هدیه کنند.

تازه فهمیده اند آنکه در دل شب برایشان نان و آب می آورده همانی است که دوروز است در بستر بیماری  افتاده است.

مادران مهربان کوفه در این دوروز جوابی نداشتند تا به بی تابی کودکان خویش بدهند...

کار از کارگذشته زهر کین در ذره ذره وجود مرتضی(ع) خانه کرده و دیگر نه دعاهای یتیمان کوفه و نه اشک چشم هاشان نمی تواند راه چاره ای باشد برزخم فرق شکافته ی علی(ع).

دیگر نخلستان های کوفه صدای مناجات های عاشقانه ی علی (ع) را نمی شنوند و دیگر چاه  های نخلستان  گلایه های علی(ع) را از مردمان نامرد کوفه نخواهند شنید.

بروید... بروید و راحت  بخوابید که بناست دیگر مرتضی در میان شما نباشد... ای کوردلانی که عظمتش را برنتافتید ، دیگر زمان رفتن علی رسیده... اما این را بدانید که نور ولایت علی (ع) هرگز خاموش نخواهد شد...

ای کسانی که قدر علی(ع) را نشناختید خدا بس بود برای اینکه قدر علی (ع) رابداند ومرتبتی عالی به او ببخشاید.

پس ای عاشقان علی(ع) حال که علی(ع) بهانه خدایی شدن ماست ،بیایید از رمضان و قدر توشه برگیریم و قدر قدر را بشناسیم و با  محبت خاندان علی(ع) به اوج برسیم....

به امید آنکه مشمول دعای خاندان علی(ع) باشیم... آمین....

تنظیم و نگارش: معصومه رحیمی