در سوگ طلایه‌دار علم و بیداری
آسمان تیره و تار پاییز امروز، غمگین است. ابرها هوای باریدن دارند و زمین سوگوار مردی از جنس علم و تقواست. باقرالعلوم! شکافنده علم و دانش. چه گویاست این نام در توصیف امامی که آگاهی و روشنی، در زندگی نازنین‌شان جاری و هویدا بوده است. که دریاى دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکار ساخت. که در ساحت مقدس مکتبش هزاران هزار شیعه‌ی دانشمند پرورش یافتند و آن‌قدر از علم ناب او نوشیدند که نامشان در گوش جهان طنین‌انداز شد.
امام محمد باقر(ع) که در دوره انقلاب افکار و علوم، جانی تازه در روح مردمان زمان خویش دمید، روزگار و بی‌رحمی‌هایش را تاب آورد، عصمت ورزید، دانست و از جان و دل به دیگران آموخت و با همه وجود خدا را بندگی کرد.
امروز در سوگ آقایی می‌گرییم که شاکر و صابر و هادى بود؛ وارث و نگهبان حقیقی تعلیمات رسول خدا(ص) بود و عشق جای جای فکر و ذهنش را آراسته بود و رسالت برای او در علم و فضیلت خلاصه می‌شد. امام پنجم شیعیان، در مکتب پدر بزرگوار خویش، سیدالساجدین علم آموخت و در دامان مادری از تبار سادات حسنی راه و رسم زندگی را پیدا کرد. دوران پر فراز و نشیب زندگی این امام همام، با تحولات سیاسی کلانی در جهان اسلام مقارن شد و از آن جمله تغییر حکومت اموی به حکومت عباسی بود که همین امر ایشان را برآن داشت تا در سایه مشاجرات سیاسی زمان خود به بیان و تبلیغ مطالبات خود در قالب تدریس و تحقیق بپردازند. دوران امامت امام محمد باقر (ع) از سال 95 هجرى پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام زین‌العابدین(ع) آغاز شد سرانجام در هفتم ذیحجه سال 114 هجرى در سن 57 سالگى در مدینه به دست هشام، خلیفه عباسی به درجه رفیع شهادت نائل شد.
شهادت پنجمین امام معصوم و خورشید تابان آسمان علم و حقیقت را به همه شیعیان و دوستداران آن آیت رحمت تسلیت می‌گوییم.
تهیه و تنظیم : بنت الهدی صدر
