در سایه سار صبر

عاشورا گذشت و آنچه مانده، همه غم‌ها و رنج‎های بی‌شمار لحظه‌های سختی‌ست که بر محبوبان خدا روا شد. اینک زمان حقیقت است. حقیقتی که بر نیزه‌ها شد. حقیقتی که در خون غلتید؛ حقیقتی که بر خاک کشیده شد و زینب(س) و علی بن الحسین(ع) تمام سنگینی حادثه را به جان خسته و دل‌های شکسته خود کشیدند و رهسپار شام کردند. حقیقت از دل دریایی علی بن الحسین(ع) به گوش جویندگان حقیقت رسید و اینچنین عاشورا بر سینه تاریخ حک شد. دعا تنها دارایی فرزند حسین(ع) بود و سجده بسیار در برابر معبود تنها آرام بخش دل بی‌قرارش؛‌که در قاموس خورشید ِ مکتب حسینی، علم، حلم، بردباری و عصمت ارثیه نور بود و نبوت. گویی خدا بار تحمل تمام سختی و رنج عاشورا را بر دوش طلایه‌دار صبر و اطاعت نهاده بود. بر دوش امام سجاد(ع)... خورشیدی که در برابر پروردگار تنها سجده کرد و ذکر حقیقت دغدغه آدینه و همیشه‌اش بود. شمیم روحانی ماه خون و قیام، هر سال علی بن الحسین(ع) را با چشمانی خون‌بار روانه کربلا و هوای بغض‌آلود عاشورا کرد. کربلایی که عصاره بهشت است و عاشورایی که آبروی عشق و تنها در سایه‌سار صحیفه و ادعیه بود که صدای رسا و شیوای امام حلم و شکیبایی در گوش زمان ماند و چون نگاره‌ای بر جان زمان، سینه به سینه به اکنون رسید. حرارت و گرمایى‌ست بر دل مؤمنان دلسوخته که هرگز سرد و خاموش نمى‌شود و رسالت امام سجاد(ع) رساندن هرم عاشورا به عاشورائیان و عاشقان مکتب حسینی بود. هرمی که در صحیفه جاری‌ست و حقیقتی گرانبها را از زبان فرزند حسین(ع) مسافر زمان کرده است. اینک بقیع هوای کربلا دارد و بار غم عاشورا در دل تربت پاکش جای گرفته است. امام سجاد(ع) ‌به سال 95 هجری قمری به دست ولید بن عبد الملک، خلیفه اموی مسموم و به جایگاه رفیع شهادت نائل شد. جان پاک این امام همام در بقیع خفته و جاودانگی پیامش هر سال عطر پاک خاک مدینه را تازه می‌کند. 

شهادت جانسور امام زین‌العابدین(ع)، خورشید تابان مکتب امام حسین(ع) بر شیعیان داغدار تسلیت باد.