زبان پارسی؛ سند شکوهمند فرهنگ و تمدن ایران
زبان پارسی،یادگار مانا و جاودان سرزمین کهن ایران است.
پاسداشت این زبان شیوا، بر قدمت و غنای کلام «آزادگان» شهادت میدهد و صیانت از آن افتخاریست که نام مردانی چون فردوسی را بر قلب زمان حک کرده...
زبان پارسی،شناسنامه حقیقت عمیق ایران است؛ شناسنامه خاک پاکی که ماندگاری خویش را وامدار دریای خون سربداران و از جانگذشتگان است و استواری زبان شیوایش، بر هیأتی خواندنی از هویت ایرانی، عدالت، خردمندی و دینورزی شاهنامه منّت دارد.
سندی شکوهمند و مجلل که فرهنگ و تمدن ایران را رونق بخشیده و چون مرواریدی گرانبها در صدفی از لغات و جملات رسا، گنجینهای ابدی فراهم آورده است.
نگاهداشت این زبان گسترده، تجلیگر پیمان پیشنیان و ایرانیان امروز است و آینهای شفاف در برابر بلندای تلاش مردان و زنان آینده خواهد بود.
صیانت از زبان پارسی، پناهگاهی خواهد ساخت، برای همگرایی آنچه از این زبان میتراود و به گوش جهانیان خواهد رسید...
روز بزرگداشت فردوسی،گرامیباد
نگارنده: بنتالهدی صدر