وداع با آقای صبوری‌ها
آسمان کاظمین در پرده‌ای از ابر و سایه تنیده ...
آسمان «مقابر قریش» است که گویی خاری سوزناک در قلبش خلیده ...
آنجا که اسارت‌گاه موسی‌بن جعفر (ع) شده و زندان «سندى بن شاهک» تنها گوشه کوچکی از تاریکی آن است.
اینجا شهر ناتوانی و ذلت ظلم در برابر کظم غیض مردی از تبار خاندان بنی‌هاشم است. محل نماز‌های پی درپی او و آرامشی که شهر را «کاظمین» نامید.
مقابر قریش، آخرین چاره در مقابل بی‌چارگی هارون‌الرشید بود. بی‌چارگی در مقابل معصومیت و در برابر خوی رحمانی امام صبوری‌ها...
25 رجب سال 183 هجری قمری‌است و سم در وجود آرام و ایمن امام اثر کرده ...
اینجا مقابر قریش است امّا، نوای اذان مغرب را به افق گلدسته‌های «کاظمین» تلاوت می‌کنند...
که دیگر سجاده میزبان نماز آرام هفتمین خورشید نیست...
شهادت مظلومانه هفتمین امام شیعیان، امام موسی کاظم(ع) بر تمامی شیعیان و دوستدارانش تسلیت باد
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
