عروج طلایه‌دار صبر و سخاوت
تقویم تاریخ، بر 25 رجب، ایستاده است؛ بر یکی از تاریک‌ترین برگ‌های زمان. بر سالروز شهادت فرزندی از تبار پاک‌اندیشان و پاک طینتان. هم‌او که به خاطر خوبی‌ها و مهربانی‌های بی‌پایانش، به عبدالصالح شهرت یافته بود و برای تمام صبوری‌هایش به «کاظم»...
او هفتمین خورشید آسمان عصمت بود که در علم، حلم، تواضع، حسن خلق، کثرت صدقات، سخاوت و بخشندگى نظیر نداشت و زشتی بداندیشان و بدطینتان زمان خویش را تنها با کلام راستین، عفو و احسان بىکران خود پاسخ می‌داد.
***
اینک آسمان کاظمین و بغداد است که در غم فرو رفته و گویی خاری سوزناک بر قلب آسمان نهاده است ...
خرمای زهرآلود آخرین چاره در برابر گردباد درون و سیاه‌دلی هارون‌الرشید بود. خلیفه‌ای که معصومیت و خوی رحمانی فرزند نبوت، پلیدی‌هایش را از پای درآورده بود و هیچ اسارت‌گاه و زندانی بر باورها، حق‌طلبی، حق‌گویی و صبر بی‌نهایتش خدشه وارد نکرد...
25 رجب سال 183 هجری است؛ سم بر جان هفتمین ستاره بی‌نظیر آسمان پهناور اسلام اثر کرده و نوایی محزون از لب‌های مبارک امام موسی کاظم(ع) به گوش می‌رسد:
« اللهم انی أسألک الراحة عند الموت و العفو عند الحساب»
***
سلام بر موسی بن‌جعفرالصادق(ع) آن هنگام که جان ارزشمندش به رسول خوبی‌ها(ص) پیوست.
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
چهارشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۴
