پارسی، صدای صلح ایران زمین در جهان
زبان پارسی، آیینه جاودان فرهنگ پرقدمت ایرانزمین است؛ زبان زیبایی که نشان وارثان کلامی کهن و واژهپرورانی چیرهدست است؛ همآنان که شاعرانگی، نظم، نثر، نسخ و ... را معنا بخشیدند و در همیشه تاریخ جاودان شدند.
پاسداشت این زبان شیوا، بر قدمت و غنای کلام «آزادگان» شهادت میدهد و صیانت از آن افتخاریست که نام مردانی چون فردوسی را بر قلب زمان حک کرده...
زبان پارسی، چون درّی بیبدیل از فرهنگ و تمدن، بر جرگه تاریخ ایران میدرخشد و بی تردید ژرفای زبان پارسی، مرهون تلاش بزرگمردانی چون حکیم ابوالقاسم فردوسیست. او که از عمر خویش برای ساختن حماسهای ملی و مانا گذشت و با تمام همت خویش اثری استوار و سرفراز از نظم در زبان پارسی برافراشت و اینچنین است که نام بلندآوازه «شاهنامه» بر تارک فرهنگ ایرانی و اسلامی میدرخشد.
نگاهداشت این زبان گسترده، تجلیگر پیمان پیشینیان و ایرانیان امروز است و پاسداشت آن، ارج نهادن به اندیشهای توحیدی و با طراوت است که همواره جایگاه امن فرهنگ و تمدن ایران خواهد ماند و صدای صلح ایران زمین را در جهان طنینانداز خواهد کرد.
نگارنده: بنتالهدی صدر
پنجشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۴