در سوگ باغبان انقلاب

خردادماه 1368 بود؛ چه دست‌هایی که به دعا بالا می‌رفت و از بغض و اشک پایین می‌آید. نفس در سینه نمی‌ماند، بالا نمی‌آمد و صدا انگار صدای شکستن بغضی در سینه بود که به گوش می‌رسید...

افسوس اوکه عمری باغبان جوانه‌های یک دشت امید و آرزو بود، دل‌تنگ رفتن بود، بی‌آن‌که بداند داغ دلتنگی را بر دل تک تک جوانه‌های این سرزمین خواهد گذاشت...

او راهبر و مراد یک ملت بود. همه زندگی خویش را وقف مبارزه و روشنگری کرد و به مدد الطاف  الهی جلودار قافله دل‌های مردم ایران شد. دنیا و هرچه در آن است، ‌برای او هیچ نبود و با تمام وجود در برابر ظلم زمانه ایستاد. او، همان احیاگر فلسفه عاشورا بود، خمینی کبیر(ره).

اینک به بهانه سالروز رفتن پیر جماران،‌ باز سلامش می‌دهیم و زنده می‌کنیم یاد شهیدانی را که بر مسیر سبز حقیقت گام نهادند و به امید آزادگی  تا آخرین قطره خون خود طی طریق کردند...

سلام بر جوانان ایثارگر که در هنگامه بیداد ستم، سرود شجاعت و بی‌باکی سر دادند...

و سلام بر باغبان گل‌های جاودان این سرزمین امام خمینی(ره)