عروج صادقانه ششمین خورشید...

25 شوال فرا رسیده است و بغضِ غریبی گلوی عالم را می‌فشارد؛ سنگینی داغی جان سوز بر قلب زمین زخم می‌زند و اندوهی جان‌کاه سالروز شهادت ششمین خورشید ولایت را خبر می‌دهد...

دیگر هیچ سرسپرده‌ای از عباسیان از دیوارهای خانه پیشوای شیعیان بالا نخواهد رفت تا امام معصوم(ع) را از سجاده نماز، بی‌دفاع و سراسیمه به دربار جور برد؛ که او انیس مدام سجاده نماز و هم‌نشین شبانه قرآن بود و آفتاب عظمتش برفراز آسمان اسلام روشنایی‌بخش...

امام صادق(ع) 65 سال در هیاهویی از ظلم زمانه، زیستن را صادقانه معنا بخشید و 34 سال امامت و راهبری مردمانی عاشق و دلبسته خاندان علوی را در قلب خود محفوظ داشت. هم او که بزرگواری و صداقتش چون صبح می‌درخشید و در تلألوی علم او حتی کوردلان نیز به سپیدی کلامش گواهی می‌دادند؛ دریغا که رشک و حسادت خاندان عباسی موجب شد تا در دربار منصور دوانیقی، دانه‌های زهرآلود انگور، قلب سپید دردانه دانش و دین‌ورزی را هزار پاره کند...

اینک اشک‏های تمام شیعیان از ابرهای غمگین آسمان بقیع می‏بارد و با چشمانی اشک‌بار در سالروز شهادت ششمین سفیر علم و آگاهی به سوگ می‌نشینیم...

نگارنده: بنت‌الهدی صدر