از نفسهای نور...
«نیمه ذیالحجه» است؛ ملائک، قدوم آسمانی دهمین بهار را بوسهباران میکنند که هوای سالخورده مدینه، بوی شکفتن خواهد گرفت.
پرچم سبز امامت بر منابر آویختهاند؛ صدایی از عمق معصومیت برخاسته که قرار است آهنگ رسای حقیقت باشد و هدایتگر دلهای حقیقتجو...
قدوم کودکی را بر فراز هفت آسمان جشن گرفتهاند که از سلاله رسولالله(ص) است و پشت به پشت به پدر خاک میرسد، به مولای و مقتدای غدیرخم...کسی آمده است که نفسهایش رنگ نور دارد و نگاهش به طراوت امید است.
«مدینه» ایستاده است، تشنه حقیقت کلامی راستین... تا از زبان مبارک او، طعم کلامی تازه را بچشد.
این صدای گامهای امام دهم(ع) است که فرشتگان آمدنش را در باغستان ملکوت مژده دادهاند و در رسایش ترانهها سرودند. او در برابر توفان روزگار خواهد ایستاد، لبخند خواهد زد و حقیقت را معنا خواهد کرد.
او علیبنمحمد، هادیالنقی(ع) ، فرزند روشنگری و هدایت است...
میلادشان مبارک...
دوشنبه ۰۶ مهر ۱۳۹۴