عاشورا؛ قصیده‌ای که از نور سروده می‌شود
کربلا سرزمینی نیست که غبار گیرد. قطعه‌ای از بهشت است که بر خاک نازل شده؛ شناسنامه معبر عشق و قدمگاه شیفتگان خداست...
و عاشورا! قصه نیست که از یادها برود. روایتی‌ست که در قلب زمان جا مانده؛ قصیده‌ای که هر سال از نو سروده می‌شود...
امروز، سالروز پدیدار شدن خورشید حقیقت است. روزی که ظهر آن، دو خورشید بر فراز آسمان طلوع کرد.
یکی از آن دو، خورشید معرفتی است که هر گاه نور آن بر دل بتابد، چشم جهالتِ درون کور خواهد شد...
امروز عاشوراست؛ روزی که کاروان کبوتران دلباخته، به امید طوافی عمیق‌تر و گسترده‌تر، حج را نیمه‌تمام رها کردند؛ تب تند بیابان را به جان خریدند و به سرسپردگی اباعبدالله(ع)، شور و شعور حسینی را جاودان ساختند...
این عشقی ابدی‌ست، که جان جهان را جلا بخشیده و شوری جاودان خلق کرده است. شوری که از دل می‌جوشد و چون اشکی زلال از دیدگان جاری می‌شود، جان را می‌شوید و اندیشه را صیقل می‌دهد.
عاشورا، مکتب خون خداست که در رگ‌های "تفکری بیدار" جاری‌ست و بیرق یادواره‌اش در محرم و صفر افراشته می‌شود. بر ما باد که عاشورا را بشناسیم، دیده جان بگشاییم و اندیشه را به معرفت حسینی جلا بخشیم که:
کُلُ یَومٍ عاشورا و کُلُ عرضٍ کربلا...
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
جمعه ۰۱ آبان ۱۳۹۴
