در سوگ خورشید بردباری
عاشورا پابرجاست و رنجنامهاش بر قلب بازماندگان حک شده است. لحظههای سختی که بر محبوبان خدا گذشت و حقیقتی که بیدرنگ بر نیزه شد و اینک باز علی(ع) تنها شد...
علیبنالحسین(ع)، بازمانده از نبردی نابرابر به سوی شام رهسپار شده و اینک زمان بازگویی حقیقت است. حقیقتی که بر نیزهها شد. حقیقتی که در خون غلتید؛ حقیقتی که بر خاک کشیده شد و زینب(س) و علیبنالحسین(ع) بار این داغ عظیم را بر جان خسته و دلهای شکسته خویش تا سراپرده عشق و نیایش بردند.
آری! حقیقت از دل دریایی علیبنالحسین(ع) به گوش جویندگان حقیقت رسید و اینچنین عاشورا بر سینه تاریخ حک شد. دعا تنها دارایی فرزند حسین(ع) بود و سجدهی بسیار در برابر معبود تنها آرامبخش دل بیقرارشکه در قاموس خورشید ِ مکتب حسین(ع)، علم، حلم، بردباری و عصمت ارثیه نور بود و نبوت. گویی خدا بار تحمل تمام سختی و رنج عاشورا را بر دوش طلایهدار صبر و اطاعت نهاده بود. بر دوش امام سجاد(ع)...
او خورشیدیست که در برابر پروردگار سجده کرد و ذکر حقیقت، دغدغه آدینه و همیشهاش بود. کربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروی عشق و تنها صحیفه و ادعیه بود که میتوانست چون نگارهای جاودان، سینه به سینه بر زمان سیطره یابد.
صحیفه سجادیه سراسر گرما و امید است، حقیقتی گرانبها که بار غم عاشورا را در گوش زمان زمزمه کرد.
او چهارمین نشان معصومیت بود که به سال 95 هجری قمری مسموم و وجودش از تمام رنجهای پس از اباعبدالله(ع) رها شد.
شهادت جانسور امام صبر و دعا، امام زینالعابدین(ع) بر شیعیان داغدار تسلیت باد
نگارنده: بنتالهدی صدر
يكشنبه ۰۳ آبان ۱۳۹۴