صاد مثل صبر...
صفر ماه صبر و شکیبایی‌ست... ماه صلح کردن با دردهای آشنا و غم‌های دیرین که از دل تاریخ سر بر می‌آورند و فضا را پر می‌کنند؛ اما روزهای پایانی صفر، بی‌قراری امان نمی‌دهد... آن‌قدر لحظه‌ها سنگین است که نای نفس‌کشیدن نیست دیگر...
صاد ماه صفر مثل صبر؛ مثل صلح ...
بغض تنهایی و غربت فرزند علی(ع) دامنگیر شده و گریبان مدینه را می‌فشارد؛ او صبر کرد و صلح را پذیرفت تا "حقیقت" باز هم نفس بکشد؛ صداقت نای ایستادن داشته باشد و آفتاب پاکی و معصومیت باز هم طلوع کند.
سلاله‌ی زهرای مرضیه(س)، لباسی برازنده از زهد و ذکاوت بر تن داشت و انوار نامتناهی علم و فضیلتش تا آن سوی افلاک را روشن کرده است. او از خانواده عشق است که سر بر آستان پاک پروردگار نهاده که اگر خدا می‌خواست برمی‌خاست و چون او خواست، سکوت و صلح پیشه کرد.
سلام بر او که شبیه‌ترین خلق به دوست خداوندگار عالم است.
سلام بر او که صبر و صلح، دارایی‌اش بود و روی رحمانی اسلام محمدی(ص) را معنا بخشید.
سلام بر حسن‌بن‌علی(ع)؛
سلام بر دلتنگی زاهدانه اش؛
و سلام بر مظلومیت ازلی و ابدی او...
آن‌هنگام که پلیدی زهر بر جان مبارکش نشست و آن هنگام که دعوت حق را لبیک گفت و حلاوت رسیدن به رسول مهربانی‌ها(ص) را چشید.
سلام بر طلوع صبر...
شهادت مظلومانه امام حسن مجتبی(ع) تسلیت باد
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
چهارشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۴
