در سوگ سخاوت...
در سوگ امام سخاوت و مهربانی، باب‌الحوایج، امام جواد(ع)، صدای اشکها زودتر از هر دعایی به آسمان پر می‌کشند.
همو که وجودش از همان کودکی متبرک به عصمت و ایمان بود و قلب وسیعش جایگاه روشنگری، بخشش و سخاوت...
زمین ناآرام و بی‌قرار لحظه‌ای‌ست که مزار امام جود و کرامت پس از بیست و پنج بهار در قلبش جای می‌گیرد؛ گوهری که بار پاکی و انوار را اگرچه کوتاه اما پربار و پرثمر به دوش کشید و شمیم روحبخش دانایی و پرهیزگاری‌اش قرن‌هاست که ماندگار است.
روح تشنه ی هستی، با زمزم کلام او سیراب شد و ضمیر مشتاقان، در نسیم سخاوت و کرامتش به معرفت و آشنایی با حق گروید. افسوس که از بار سنگین مظلومیتش آینهی زمان در هم شکست و کشتی ایثار و گذشت، در دریای وجودش به اشک نشست.
شهادت، به مقام والای عروج فرزند علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) غبطه می‌خورد که او چراغ هدایت بود و در سخاوتمندی بی‌همتا.
دل‌های عاشقان نهمین امام شیعیان(ع) در سالروز سوگواری‌اش، به نور شناخت او منور می‌شود که او سرچشمه دانش و احکام است.
شهادت فرزند علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) امام جواد(ع)، نهمین امام معصوم و خورشید تابان آسمان علم و حقیقت بر تمام شیعیان و دوستداران آن آیت رحمت تسلیت باد.
چهارشنبه ۱۰ شهريور ۱۳۹۵
