*ایام عزای اهل بیت پیامبر(ص) ، امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) تسلیت باد*
زمان در «صفر» مانده است و بیست و هشتمین روز از ماه صفر رقم می‌خورد...
مدینه در سکوتی محزون غوطه‌ور شده و آفتابی سوزان، بر پهنه شهر تازیانه می‌کوبد و مسجدی که پیامبر(ص) هر روز در آن نماز می‌گذارد، اینک 14 روز است که به قدوم مبارک پیامبر مهر و دوستی(ص) تبرّک نشده است.
وقتی به این شهر قدم نهاد، گویی تمام شهر از نو زاده شد؛ مهربانی و محبت بود که با هر قدم او معنی شد و وقتی در همسایگی مستمندان منزل گرفت، دل رنجورشان تسلی گرفت... وقتی آمد، علی(ع) آمد، زهرا(س) آمد، سلمان و اباذر هم... مسجدی ساخت برای پرستش، برای همدلی مسلمین؛ زندگی تازه شد تا طریقی نو برای نفس کشیدن آدم‌های شهر، پیدا شود... حالا قرار است همه‌چیز را بگذارد و بگذرد، گویی همگان قصد رفتن دارند؛ اصلاً انگار، از همان اوان ِ«مدینه» شدن، کسی نبود و یثرب تنها بود که او آمد و «مدینه»ای فاضله ساخت... مدینه‌النبی...
سکوت ِمدینه، بوی رفتن دارد؛ گویی همه‌چیز با هم رخت خواهد بست و دیگر زندگی در این شهر معنایی نخواهد داشت. انگار کسی از زبان شهر در گوش باد فریاد می‌زند که چشم مبند! بگذار چشمانت نگران امت بماند!
و او رفت تا صفر نیز بگذرد؛ محمدبن‌عبدالله(ص)، بنده شایسته خدا، فرستاده حق و نوید‌بخش امید انسان‌ها؛ او رفت تا دوستی و مهربانی میراث همیشه‌اش باشد؛ صلح و آرامش با یاد و نام او تازه شود و دنیایی که رحمت و مرحمتش را از وجود نازنین او ودیعه دارد در سایه عقل و دین‌ورزی به ظهور فرزند بزرگوار و معصومش امید ببندد ...
از جنس نور:
دانش، چراغ راه انسان است در کوچه‌های تاریک جهالت. علم، راهی است برای رسیدن به قله خرد و دانایی. پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در گنجینه روزگار، مروارید کلام خود را به یادگار گذاشته است تا بهای زندگی ما باشد در جاده زندگی. نبی مکرم اسلام(ص) فرمود: «دانش بیاموزید؛ زیرا یاد گرفتن آن حسنه است و درس گرفتن آن تسبیح؛ مباحثه آن جهاد است و یاد دادن آن به کسی که نمی‌داند، صدقه...»
يكشنبه ۰۷ آذر ۱۳۹۵
