سمينار فرصت ها، تهديد‌ها و نظام آموزشي در عكاسي صنعتي و تبليغاتي ايران
در حاشيه برگزاري نخستين نمايشگاه عكس‌هاي تبليغاتي، صنعتي و معماري ايران، همايشي با دو موضوع "فرصت‌ها و تهديد‌ها در عكاسي صتعتي و تبليغاتي" و "بررسي نظام آموزشي عكاسي صنعتي و تبليغاتي در ايران" با سخنراني بهنام منادي زاده، ايرج زرگامي و داريوش كياني در زمينه موضوع اول و يدالله ولي زاده، محمد غفوري و فرهود حقي در موضوع دوم، 10 مرداد در فرهنگسراي نياوران برگزار شد.
در ابتداي اين همايش داريوش كياني با اشاره به وجود مشكلات پيش روي عكاسان اين حوزه گفت: بيش از 40 سال است كه عكاسان تبليغاتي در ايران فعاليت مي‌كنند ولي تا امروز هيچ انجمن يا نهاد قانوني ويژه عكاسان صنعتي و تبليغاتي وجود نداشته است. در حال حاضر كه پس از سال‌ها انجمن عكاسان صنعتي و تبليغاتي ايران شكل گرفته است مي‌توان گفت راهي براي شكوفايي استعداد‌هاي افراد مستعد در زمينه عكاسي تبليغاتي و صنعتي گشوده شده است. شاخه‌هاي مختلف عكاسي توانسته‌اند جايگاه خود را در جامعه و اذهان عمومي پيدا كنند ولي اين اتفاق در مورد عكاسي صنعتي و تبليغاتي نيفتاده است و اميدواريم با شكل گيري انجمن اين مشكل نيز مرتفع شود. شناساندن اين حرفه به كشور بايد جزو نخستين برنامه‌هاي هيات مديره انجمن عكاسان صنعتي و تبليغاتي ايران باشد.
وي در ادامه اشاره كرد: از راهكار‌هاي مفيد براي ايجاد فضاي بهتر براي عكاسان اين حرفه راه اندازي سايت‌هاي ويژه است كه در آنها هركدام از عكاسان بتوانند آثار و فعاليت‌هاي خود را به نمايش بگذارند. البته به نظر من لازم است هر عكاس براي خودش يك سايت اختصاصي و تخصصي داشته باشد. همچنين تهيه كتاب از آثار اعضا كه به صورت سالانه منتشر شود، برپايي نمايشگاه‌هاي عكس به مناسبت‌هاي مختلف مي تواند نقش بسيار مهمي در شناساندن استعداد‌هاي موجود در اين شاخه از عكاسي به صاحبان صنعت و توليد كشور ايفا كند.
كياني در پايان اضهار داشت: تشكيل گروههاي تخصصي كه در آن عكاسان تبليغاتي عضو باشند و مسوول گروه با صاحبان صنعت جهت گرفتن سفارش كار در ارتباط باشد مي‌تواند راهگشاي عكاسان اين شاخه باشد و اين گروهها مي‌توانند به انجمن هم كمك كنند.
ايرج زرگامي يكي از اعضاي انجمن عكاسان تبليغاتي و صنعتي ايران در ادامه تشكيل يك واسطه بين عكاسان و سفارش دهندگان را امري ضروري دانست و گفت: امروزه صاحبان صنعت، فعاليت خود را به صورت كاملا تخصصي و صنعتي انجام مي دهند در حاليكه عكاس تبليغاتي نيازمند المان‌هاي هنري نيز هست به همين منظور بايد بين صنعت و عكاس يك حلقه واسطه نيز باشد تا بتواند عناصري را به عكاس منتقل كند كه مناسب كار او باشد.
وي در ادامه افزود: يكي از موثرترين راه‌كار‌ها براي حل مشكلات عكاسي صنعتي و تبليغاتي در ايران تهيه ليستي به عنوان تعرفه قيمت براي عكاسان است كه در آن قيمت پايه عكس‌ها براساس سايز و نوع كار تعيين شود. چرا كه وقتي اين عكاسان براساس اين تعرفه با كارفرما قرارداد مي‌بندند، اعتماد سفارش دهنده به عكاس بيشتر مي‌شود و كارفرما مي‌داند كه اين مبلغ براساس قانون است.
بهنام منادي‌زاده از ديگر سخنرانان جدي ترين تهديد را براي عكاسي صنعتي حضور دوربين‌هاي ديجيتالي دانست و افزود: با گسترش دوربين‌هاي ديجيتالي عكاسان حرفه‌اي از آماتور در وحله اول قابل شناخت نيستند و پس از سفارش و آماده شدن كار تفاوت‌ها مشخص مي شود و همين امر ارزش كار عكاسان حرفه‌اي در اين رشته را پايين مي‌آورد. عكاسي ديجيتال قرار است كمك عكاس باشد نه رقيب آن ولي ديده مي شود افرادي كه تجربه و سواد عكاسي تبليغاتي ندارند از اين فرصت به نحوي غلط استفاده كرده‌اند.
در ادامه اين همايش نشست ديگري با موضوع " بررسي نظام آموزش عكاسي صنعتي و تبليغاتي در ايران" برگزار شد و در آن فرهود حقي به عنوان نخستين سخنران گفت: متاسفانه در دانشگاه‌هاي كشور دروس تخصصي عكاسي را بيشتر به صورت تئوري تدريس مي‌كنند و همين امر باعث شده سيل عظيم فارغ‌التحصيلان رشته عكاسي بدون تخصص كافي وارد بازاركار شوند. نظام آموزش ما بايد به صورتي باشد كه بتوانيم در كنار دروس تئوري فضاي مناسبي هم براي فعاليت‌هاي عملي ايجاد كنيم تا دانشجويان در كنار آموزش بتوانند كار هم بكنند.
يدالله ولي‌زاده هم نحوه آموزش در دانشگاه‌ها را مهم دانست و افزود: گرايش عكاسي تبليغاتي و صنعتي در دانشگاه‌ها جدي گرفته نمي‌شود و همين مساله باعث شده دانشجويان بدون داشتن مهارت كافي وارد عرصه كار مي‌شوند و هنگامي كه كارفرما براي تبليغات محصول خود با اين افراد وارد مذاكره مي‌شود و پس از تحويل كار از آن رضايت كافي ندارد اين امر باعث مي‌شود بعد از مدتي نگاه بخش صنعت نسبت به جامعه عكاسان تبليغاتي و صنعتي منفي شود.
محمد غفوري از ديگر سخنرانان همايش نيز اشاره كرد: درس مباني هنرهاي تجسمي و طراحي كه در ترم اول دانشگاه تدريس مي‌شود از سوي دانشجويان و برخي از اساتيد جدي گرفته نمي‌شود و همين امر باعث مي‌شود كه عكاسان از لحاظ زاويه نورپردازي و نوع چيدمان با مشكل مواجه شوند. ابزار كم و عدم فرصت كافي براي تجربه‌آموزي براي دانشجويان از ديگر مشكلات نظام آموزشي اين رشته است. از سوي ديگر شركت‌هاي صنعتي و توليدي براي استخدام عكاس تنها به مدرك توجه مي‌كنند در صورتي كه عكاساني هستند كه تجربه كاري زياد و استعداد شايسته‌اي دارند.
