قبله‌گاه گل‌های آفتاب‌گردان
"انتظار"! واژه‌ای که از ماه ربیع‌الثانی معنا گرفت... از هشتمین روزش؛ مادامی که یازدهمین ستاره منظومه عشق، چشم به جهان گشود.
مدینه؛ نفس‌های بهاری فرزندی از تبار نور را پیشواز رفته و ترنم وجود لطیف او، آب و آینه را بی‌قرار کرده است.
فرزندی می‌آید که قبله‌گاه گل‌های نرگس و آفتاب‌گردان‌های منتظر است...
او می‌آید تا شعرها از عطر حضورش عاقبت به خیر شوند؛ تبسم کلمات انگیخته شود و احساس، قلب اهالی دیار دوستی را پرکند.
او می‌آید تا شب‌های بی‌ستاره مدینه غرق در ماه شود و دست‌های تنها، در انتظار فشردن دست‌های منجی موعود(عج)، مشتاق و عطشناک، تا آسمان هفتم قیام کنند.
هشتم ربیع‌الثانی‌ست و علی‌بن‌محمد، هادی‌النقی(ع) فرزندی را در آغوش دارد که انتظار و اهتزار عدالت، از سلاله او متجلی می‌شود.
دیوار دلتنگی دیدار دوست، از امروز بنا خواهد شد و «ابن‌الرضا(ع)» پا به عرصه وجود خواهد گذاشت...
سلام بر حسن‌بن‌علی(ع) آن هنگام که با امانتی الهی بر زمین گام نهاد؛
آن‌هنگام که این امانت را به دست آخرین حجت سپرد؛
و آن هنگام که این امانت در دست فرزند پاکش، یگانه منجی عالم بشریت(عج) ادا می‌شود...
میلاد امام حسن عسگری(ع) مبارک باد
نگارنده: بنت‌الهدی صدر
دوشنبه ۲۸ دى ۱۳۹۴
